Ponovo polomljene nadgrobne ploče i porušeni krstovi na pravoslavnom groblju u Orahovcu

Na pravoslavnom groblju u Orahovcu proteklog vikenda polomljene su nadgrobne ploče i porušeni krstovi na grobovima Ružice Stojanović, Božidara i Bogdana Šarića. Da su grobovi osknavljeni primetio je Dušan Stojanović, koji je otišao majci da zapali sveću.

Ovo groblje učestalo se nalazi na udaru vandala. Šta porodice nekako poprave, albanski ekstremisti preko noći poruše o čemu svedoči i slučaj porodice Šarić, čije su humke učestalo rušene.

Iz dana u dan svedočimo aktu bezumlja i nasilja kojem su Srbi na Kosovu i Metohiji izloženi više od dve decenije, a koje danas dobija iznova i svoju insitucionalnu podršku od strane albanskih političara u Prištini.

Nesporno je da političari u Prištini svojim zapaljivim izjavama, neodmerenim reakcijama i odbijanjem dijaloga inspirišu ovakve incidente, koji se po pravilu prelamaju preko leđa Srba koji žive južno od Ibra.

Realnost u kojoj Srbi žive jeste da gotovo da nema ni jednog jedinog nadgrobnog spomenika ili krsta koji nije oštećen na groblju u Orahovcu, a isto tako gotovo da ne prođe ni jedan jedini dan da se ne dogodi neki incident na prostoru Kosova i Metohije, čije su mete Srbi, njihova imovina, crkve i grobovi.

Ovom gnusnom događaju prethodilo je skrnavljenje Hrama Hrista Spasa u Prištini, na kome su ispisani pogrdni grafiti „Isus mrzi Srbe“ i „Simbol šovinizma“ pred očima kosovske policije.

Očigledno je da antisrpsko raspoloženje, praćeno izraženim verskim ekstremizmom, uzima maha u Prištini, koja svojim (ne)delima direktno inspiriše i navodi na ovakve slučajeve.

Kako se to Priština kune da će zaštiti srpske crkve kada ne može da sačuva ni srpske grobove? Kakav to suživot navodno grade uz pomoć međunarodne zajednice kada ni za mrtve Srbe na Kosovu i Metohiji nema mira?